Ağız yer yüz utanır

İkram kabul eden, armağan alan kişi, bunları kendisine sunan kimsenin istediğini yerine getirme zorunluluğunu duyar, bir borçluluk duygusuyla bu isteği reddetmeye utanır, istemesede işi yapar. Armağan alan, armağanı verenin isteğini yerine getirmemeye çekinir ve mutlaka yapmaya çalışır. İkram kabul eden, armağan alan kişi, bunları kendisine sunan kimsenin istediğini yerine getirme zorunluluğunu duyar, bir borçluluk duygusuyla bu isteği reddetmeye utanır, istemesede isteğini yerine getirir.

Armağan alan kişi, armağanı verenin dileğini yerine getirmemeye utanır, işini yapar. Birinden hediye alan insan, hediye veren kişiye karşı kendini borçlu sanır. Armağan veren kimsenin dileğini yerine getirmezlik etmez, onun işini görmeyi kendine görev bilir.

Hediyeleri kabul eden ve hediyeler alan kişi, istediklerini yerine getirmekle yükümlüdür ve bu talebi bir borçluluk duygusu ile reddetmek için utanır ve istemiyorsa işi yapar. Hediye alanı, bağışçının hediyesini yerine getirmekten korkar ve bunu yapmaya çalışır. Hediyeleri kabul eden ve hediyeler alan kişi, istediği şeyi yerine getirmekle yükümlüdür ve bu talebi bir borçluluk duygusu ile reddetmek ve istemese de isteğini yerine getirmek için utanır.

Hediyeyi alan kişi, hediye veren kişinin arzusunu yerine getirmekten utanır, işini yapar. Birinden hediye alan kişi, kendisini hediyeyi veren kişiye borçlu olduğunu düşünür. Hediye veren bir kişinin arzusunu yerine getirmez, işini nasıl yapacağını bilir.