Abdal ata binince bey oldum sanır şalgam aşa girince yağ oldum sanır

Abdal ata binince bey oldum sanır, şalgam aşa girince yağ oldum sanır atasözünün kısa anlamı, görmemiş kişi, rastlantı sonucu layık olmadığı bir duruma kavuşursa bu durum kendisinin hakkıymış gibi aptalca böbürlenir. Görmemiş kişi, rastlantı sonucu layık olmadığı bir duruma kavuşursa bu durum kendisinin hakkıymış gibi aptalca böbürlenir. Kimi sonradan görme, görgüsüz ve eğitimsiz kimseler bir rastlantı sonucu layık olmadıkları önemli bir işin başına geçseler yada bir mevki elde etseler, aptalca davranmaya, o yerin adamı gibi görünmeye ve böbürlenmeye başlarlar.

Dahası, bunun kendi hakları olduğunuda ileri sürerler. Abdal, çingene, sanatı davul zurna çalarak herkesi eğlendirmek olan çingene. Görmemiş kişi, rastlantı olarak layık olmadığı bir duruma kavuşursa bu durum kendisinin hakkıymış gibi aptalca böbürlenir.

Görgüsüz kimse tesadüfen layık olmadığı bir imkana kavuşsa, bu durum kendisinin hakkı imiş gibi davranır, aptalca böbürlenir. Tesadüfen elde edilen makam ve mevkiler, bunları elde eden kimse için bir şımarma ve böbürlenme vesilesi olur. Boş yere kasılmanın, böbürlenmenin yersizliğini anlatır.

Toplum yaşamında kimi kez önemli işlerde görevlendirilen kişiler, işin değeriyle orantılı bir duyarlık, yetenek ve bilgi göstermedikleri halde böyle bir görev kendilerine verildiği için kasılırlar böbürlenirler, gerçekten o görevin adamıymış gibi kibirlenmeye kalkarlar. Zekaca geri kalmış, bir mevki verildi mi kendisini o mevkiin gerçek görevlisiymiş gibi bir tutum takınarak eski durumunu yada zekaca geriliğini unutmuş görünen insanlar için söylenen bu sözde, kişinin gerçek değerine uygun bir görünümde olması gerektiği anlatılmak istenmiştir. Ata binince kendisini bey sanan aptal, yağ ile uzaktan yakından bir ilgisi olmadığı halde yemeğe konulunca kendini yağ sanan şalgama benzetilmiştir.

İnsanoğlu yetenek ve bilgisini kullanarak sürekli bir ilerleme arzusu içinde çalışır. Bir önceki elverişsiz durumdan bir sonraki verimli duruma geçerken, gerçek değerinin üstünde bir kasılmaya yönelirse çalışmasının ödülünü yanlış biçimde değerlendirmiş olur. Bunun içindir ki yaşam boyunca daima yeteneklerimize ve bilgimize uyan bir gelişim çizgisinde kalmadı, hiçbir zaman eski durumumuzu unutmamalıyız.

Her şeyden önce üzerimize aldığımız görevin gereklerini yerine getirip getiremeyeceğimizi bilmeli, yersiz ve boşuna övünmelerden kaçınmalıyız. Kimi görgüsüz ve eğitimsiz kimseler bir rastlantı sonucu layık olmadıkları önemli bir işin başına geçseler yada bir mevki elde etseler, aptalca davranmaya, o yerin adamı gibi görünmeye ve böbürlenmeye başlarlar. Abdalın atından daha değerli bir şey yoktur.

Ona binince rahatladığı için, kendini varlıklılarla eş değerde görür. Yokluk içinde bulunan, aşağılık duygusunu yenememiş kişiler en değerli gördükleri şeyleriyle kendilerini göstermek isterler. Görmemiş kişi, rastlantı olarak layık olmadığı bir duruma kavuşsa bu durum kendisinin hakkı imiş gibi aptalca böbürlenir.

Abdal, bindiğimde bir beyefendi olduğumu düşünüyor ve şalgam düştüğünde, atasözünün kısa bir anlamı olduğunda şişman olduğumu düşünüyordu, eğer tesadüfüne layık olmayan birini görmezse, bu olurdu sanki haklıymış gibi. Görünmeyen kişi tesadüf sonucu layık olmadığı bir durum alırsa, sanki hakkıymış gibi aptalca övünecek. Bazı insanlar daha sonra görür, eğer kötü eğitimli ve eğitimsiz iseler, aptalca davranmaya başlarlar, o yerin erkeğine bakarlar ve övünürler, eğer önemli bir iş bulurlarsa tesadüflerin bir sonucu olarak hak etmiyorlar veya bir pozisyon edinirler.

Dahası, bunun kendi hakları olduğunu savunuyorlar. Abdal, çingene, çingene davul ve flüt çalarak herkesi eğlendirmek. Görünmeyen kişinin tesadüfüne layık olmadığı bir durumu varsa, bu durum sanki hakkıymış gibi aptalca övünecektir.

Hiç kimse tesadüfen layık olmadığı bir fırsat kazanmazsa, haklıymış gibi davranır ve aptalca övünür. Tesadüfen elde edilen pozisyonlar ve pozisyonlar, onları alan kişi için şımartılma ve övünme aracı haline gelir. Bize boşuna sözleşme ve övünme boşluğu anlatıyor.

Sosyal yaşamda bazen önemli işlere atanan insanlar, işin değeri ile orantılı duyarlılık, yetenek ve bilgi göstermese bile, onlara böyle bir görev verildiği için övünürler, erkekmiş gibi davranmaktan gurur duyarlar. o görevin. Akıllı bir şekilde geride kalmış ve eski statülerini unutmuş gibi görünen veya söz konusu pozisyonun gerçek memuruymuş gibi bir tutum benimseyerek akıllıca geciktirilen insanlar için söylenen bu sözde, kişinin gerçek değerleri ile uyumlu bir görüşe sahip olmalıdır.

Attayken beyefendi olduğunu düşünen aptal, mesafeyle ilgisi olmamasına rağmen yemeğe girdiğinde şişman olduğunu düşünen shapewear ile karşılaştırıldı. İnsanlar beceri ve bilgilerini kullanarak sürekli ilerleme arzusu için çalışırlar. Önceki elverişsiz durumdan bir sonraki üretken duruma geçerken, gerçek değerinin üzerinde bir daralmaya dönerse, işinin ödülünü yanlış anlar.

Bu nedenle yaşam boyunca her zaman yeteneklerimize ve bilgimize uyan bir gelişme çizgisinde kalmadık, eski durumumuzu asla unutmamalıyız. Her şeyden önce, üstlendiğimiz görevin gereklerini yerine getirip getiremeyeceğimizi bilmeliyiz ve cesaret ve boşuna övünmekten kaçınmalıyız. Bazı hantal ve eğitimsiz insanlar aptalca davranmaya, o yerin adamına benzemeye ve övünmelerine izin vermedikleri veya bir pozisyon edinmedikleri takdirde övünmeye başlarlar.

Abdalın atından daha değerli bir şey yoktur. Kendisini gevşetirken kendini zenginlere eşit görür. Yoksulluk içinde olan ve aşağılık duygusunun üstesinden gelmeyen insanlar kendilerini en değerli gördükleri şeyle göstermek istiyorlar.

Görünmeyen kişinin tesadüfüne layık olmadığı bir durumu varsa, bu durum sanki hakkı varmış gibi aptalca övünecek.