Aman diyene kılıç çekilmez

Araplarda bir kabilenin eline düşen kişi canını kurtarabilmek maksadıyla o kabileye veya o kabileden şerefli birine sığınırda kabul görürse, o kabile onu mutlaka korur, peşinden gelen düşmana vermezdi. Eski araplarca, bu bir namus meselesiydi. Bu adet başka milletlerdede vardı.

Hatta halen siyasi mültecilerin, sığındıkları devlet tarafından korunmaları bir gelenek olarak sürmektedir. Tasavvuftada, kusurunu bilip itiraf ederek pişmanlığa düşen kişi, suçu, islam a göre bir cezayı gerektirirse, o cezayı görür, sonra bağışlanır ve yine kardeş tanınır. Hatta o kusuru bir daha yüzüne vurulmaz.

İslam a göre ceza gerektirmeyen bir kusur ise ve pişmanlık duyarsa yine bağışlanır. Halk dilinde bu, amanı bilir misin. Pişman olmak deyimlerini meydana getirdiği gibi, tasavvuf erbabı arasındada aman dileyene kılıç çekilmez atasözünün doğmasına sebep olmuştur.

Araplarda bir kabilenin eline düşen bir kişi, hayatını kurtarmak için sığınma kabul edilirse, kesinlikle onu koruyacak ve ondan sonra düşmana vermeyecekti. Eski Araplar tarafından bu bir onur meselesiydi. Bu parça başka ülkelerde de vardı.

Aslında, siyasi mültecilerin sığındıkları devlet tarafından korunması hala bir gelenek. Tasavvufta, kusurunu bilerek ve kusurundan pişman olan kişi İslam'a göre bir ceza gerektiriyorsa, o cezayı görür, sonra affeder ve kardeş yeniden tanınır. Bu kusur bile yüzünüze çarpmayacak.

İslam'a göre, ceza gerektirmeyen bir kusursa pişman olursa tekrar bağışlanacak. Bu halk dilinde, biliyor musunuz? Pişmanlık ifadelerinden pişman olduğu gibi, tasavvufun kılıcı da atasözü atasözünün doğmasına neden oldu.